Hoe herken ik snel heupdysplasie bij mijn hond
Vrijwel alle huisdierenverzekeringen sluiten aandoeningen aan de heup- en ellebooggewrichten bij honden uit van de dekking, Toch is heupdysplasie (HD) een veelvoorkomende aandoening bij vooral grotere hondenrassen. Wat is het, hoe komt het en wat kun je doen aan preventie en behandeling?
Oorzaken en ontstaan
Heupdysplasie betekent letterlijk heupmisvorming. Het is een aandoening waarbij de ontwikkeling van de heupgewrichten bij jonge en opgroeiende honden niet normaal verloopt. Bij een normaal ontwikkeld heupgewricht wordt de gladde, bolronde kop van het dijbeen door gewrichtskapsel, banden en omringende spieren goed op zijn plaats gehouden in de voldoende diepe kom van het bekken. Het dijbeen heeft voldoende ruimte om te draaien in de bekkenkom.
Wanneer er echter te veel ruimte is op deze aansluiting, kunnen er in de ontwikkeling van de heupgewrichten bij jonge honden misvormingen ontstaan. Zo kan de aansluiting van de kop van het dijbeen in de kom van het bekken onvoldoende zijn, of hier zelfs helemaal buiten komen te liggen. Ook kan de dijbeenkop afvlakken of de bekkenkom ondieper worden, waardoor de aansluiting vermindert. Door voortdurende slijtage kunnen er botwoekeringen ontstaan rondom het aansluitingspunt. Al deze vormen van slijtage en misvorming vallen onder de verzamelterm heupdysplasie.
De gevolgen
De symptomen van HD zijn soms al op jonge leeftijd op te merken, maar verergeren vaak wanneer de hond ouder wordt. Het dier staat moeilijk op, soms met pijn, en heeft een slecht uithoudingsvermogen. Vooral nadat de hond gerust heeft, kan zijn achterhand erg stijf zijn. Bij beweging kan de hond gaan ‘huppelen’, omdat de achterpoten de voorpoten niet bij kunnen houden. Ook kan hij kreupel raken in één of beide achterpoten of door zijn achterpoten zakken. Soms draait de hond de hakken van zijn achterpoten enigszins naar binnen om de pijn dan wel belasting van de achterpoten te verminderen.
Heupdysplasie preventie
Heupdysplasie wordt veroorzaakt door een combinatie van erfelijke factoren en uitwendige omstandigheden van de jonge en opgroeiende hond. Tijdens de groei van de botten van de jonge hond wordt steeds kraakbeen omgezet in bot: zowel in de groeischijf als bij de uiteinden van alle botten. Teveel energie, teveel Calcium, een foutieve Calcium/Fosforverhouding en te veel of te weinig vitamine D in de voeding kunnen de botvorming ernstig verstoren. Ook te hard groeien en overgewicht kunnen de ontwikkeling van de gewrichten van de jonge hond negatief beïnvloeden. Daarom is het van belang dat de pup de juiste voeding krijgt.
Daarnaast is voldoende, maar gedoseerde beweging van groot belang voor de opgroeiende hond. Rechtlijnige beweging als wandelen, naast de fiets lopen en vooral ook zwemmen dragen bij aan een goede ontwikkeling van de botten. Korte draaibewegingen, traplopen en springen zijn uit den boze. De jonge hond mag van de beweging best moe, maar niet oververmoeid raken. In dat geval worden de gewrichten ook overbelast.
Behandeling
HD is niet meer te genezen, maar vaak wel te behandelen. De behandeling is vaak gericht op de revalidatie van de heupgewrichten. Te zware honden moeten afvallen, zodat de gewrichten niet onnodig worden belast. Om stijfheid van de gewrichten te voorkomen en de spierontwikkeling te bevorderen moet de hond regelmatig ‘goede’ beweging krijgen, zoals (rechtlijnig) wandelen en zwemmen. Wanneer de hond pijn heeft, kan dit bestreden worden met pijnstillers en soms met operatief ingrijpen.
Tot slot: tips
Hierboven staan allemaal signalen van heupdysplasie, maar de daadwerkelijke aandoening kan alleen vastgesteld worden op basis van röntgenfoto’s. De ene hond heeft er meer last van dan de andere hond; sommige honden met ernstige afwijkingen functioneren prima, terwijl honden met een lichte vorm soms behandeling en pijn bestrijding nodig hebben.
